Een kwantumsprong van Nee naar Ja

Is jou wel eens opgevallen hoeveel we eigenlijk ‘nee’ zeggen tegen onszelf en tegen de dingen om ons heen. Afwijzing voelt pijnlijk, maar eigenlijk doen we dat naar onszelf veel vaker dan we denken! Door vaak nee te zeggen in wat we denken, doen of willen doen.
Echter, Ja zeggen brengt je in je kracht. Dit verhaal is een mooi voorbeeld hiervan.

Ja zeggen is één van ons grootste krachten. Ja zeggen tegen jezelf opent deuren. Door een nee houding in het leven hou je deuren voor jezelf gesloten. Wanneer je meer Ja gaat zeggen openen ze zich. Ja zeggen haalt je uit weerstand. Jouw Ja tegen jezelf, helpt anderen ook ja tegen zichzelf te zeggen.

In de tijd dat mijn cursussen in de Algarve nog in Vale do Lobo gaf, moest ik eens de cursisten ophalen in Lissabon. Ik huurde twee Japanse minibusjes en samen met mijn collega Frank ging ik op weg. Hij was beroepschauffeur op de vrachtwagen, en had deze weg al vele malen gereden. Voor mij was het de eerste keer. Ik was gestart met de ramen open, maar het werd steeds slechter weer en er stak een harde wind op.

Frank reed stevig door en ik durfde niet te stoppen om de ramen te sluiten, bang hem dan uit het zicht te verliezen. Ik kon hem net in het vizier houden en ik begon steeds meer Nee’s te voelen.

…Nee tegen het stomme Japanse busje dat zo licht was dat het zeer gevoelig was voor de wind.
…Nee tegen de wind zelf
…Nee tegen Frank die zo egoïstisch onverantwoordelijk hard doorscheurde.
…Nee tegen het feit dat het rechterraam nog openstond, waardoor het busje nog gevoelig werd voor de zijwind.
…Nee tegen mijn onvermogen dit raam te sluiten, omdat ik het stuur niet te lang met één hand kon houden vanwege de hard wind.
…Nee tegen het feit dat me ook nog eens een terugrit in dat stomme busje te wachten stond en dan nog volgeladen met mensen.
Kortom: nee, nee, nee, nee, nee..

Door zijn opmerking herkende ik in één klap mijn nee-attitude en viel mijn hele verzameling nee’s in één keer weg.

Na anderhalf uur rijden, ongeveer halverwege, stopte Frank bij een chauffeurscafe. Ik stapte uit en ik stond op het punt hem deelgenoot te maken van al mijn ellende, maar hij was zich van dat alles niet bewust en was mij voor: “ Wat rijdt dat lekker he zo een licht, nieuw busje!”. Hij was zware vrachtwagens gewend, die nog veel zijwindgevoeliger zijn, en de busjes waren inderdaad zo goed als nieuw.

Door zijn opmerking herkende ik in één klap mijn nee-attitude en viel mijn hele verzameling nee’s in één keer weg. Ik mompelde iets van instemming en zei innerlijk ineens helemaal Ja tegen de hele situatie. We dronken samen een espresso e reden daarna glorieus verder naar Lissabon. Hij reed nog steeds voorop en zette er nog steeds flink de vaart in, maar ik hield hem nu gemakkelijk bij en reed met speels gemak. Een kwantumsprong van Nee naar Ja!

Zijn Ja had mij geïnspireerd ook ja te zeggen. Hij focuste zich op het soepele mechaniek, het nieuwe en de relatieve luxe van de lichte busjes. Hij voelde alleen maar ja’s en zijn ja inspireerde het mijne. Bovendien realiseerde ik me ineens totaal – door te zien dat hij dit heel andere ervoer – hoe ik het allemaal zelf creëerde.

Zijn Ja had mij geïnspireerd ook ja te zeggen

Door het geheel zelf gecreerde karakter ervan te zien, kon ik het in één keer loslaten. In de buitenwereld was er niets veranderd, de wind was nog even hard en Frank reed nog even hard, maar door mijn nieuwe attitude van ja zeggen was alles anders.
…Ik voelde me u helemaal zeker in het busje,
…zei Ja tegen het busje,
…ja tegen het weer,
…ja tegen Frank
…en ik genoot de rest van de rit volop, evenals van de terugrit met een volgeladen busjes.
Ja zeggen brengt je in je kracht. Dit was voor mij weer een overtuigende demonstratie daarvan