Geluk – dat was het! Het was er gewoon. Een waar gevoel van plezier, energie, blijdschap en het gevoel de tijd helemaal te vergeten. Toen ik kind was dacht ik er niet bij na wat het was, laat staan hoe ik het moest ‘krijgen’.

Ik ging volledig op in het spelen, want kinderen bekijken de wereld als één groot spel. Ik was een heel geluk blij ei. Ik heb wat afgelachen en gespeeld. Mijn jeugd was voor mijn gevoel een groot feest. Maar toen brak de tijd aan van volwassenheid…….

Ja geluk dat was het! Een kort moment in mijn lange tijd van zoeken, verdriet, boosheid en angst. Een lange zoektocht naar mijzelf was begonnen. Het verlangen naar die geluksmomenten van mijn jeugd, was een intens gelukkig gevoel dat me niet lang genoeg kon duren, dat ik wilde vasthouden en in een doosje stoppen om het er later weer gaaf en ongeschonden uit te kunnen halen en opnieuw te beleven, waar en wanneer ik maar zou willen.

Dat ene korte geluksmoment in die gedachten zou weer voorbijgaan en ik zou er niet meer aan overhouden dan een herinneringsbeeld, een nagloeien van een allang gedoofd vuur. Maar voor even was dat besef van zwaarte ver weg, weggedrukt door de kracht van de beleving.

Totdat ik het antwoord vond in dat geluksmomenten herinneren een weg is naar geluk!