Hoe weet ik wat mijn gift is?

Het antwoord ligt dichterbij dan je denkt. Zo dichtbij dat het voor veel mensen niet te zien is. Het is voor jou zo natuurlijk en normaal dat je het niet kunt zien als een gave. Net als een oog. Een oog kan zien, maar niet zichzelf. Hier hebben we een spiegel voor nodig. Zo is het ook met jouw gift. Het kan pas ontvangen en gezien worden als je het deelt. De ontvanger is dan jouw spiegel.

Als kind ben je er niet mee bezig. Je doet gewoon.

Ik kan mij nog goed een gesprek herinneren met een oud vriendinnetje van mij. We waren een jaar of 14. Inmiddels zat ik op de Mavo voor Ballet en Muziek en trainde ik elke dag en wist ik precies wat ik wilde. Zij wist dat niet. Ik weet nog dat ik tegen haar zei:

“Maar je weet toch wel wat je leuk vindt of waar je goed in bent?” “Nee!” was haar antwoord. Ik begreep er helemaal niks van. Ik probeerde van alles voor haar te verzinnen, maar ze werd nergens warm of koud van. Onbegrijpelijk vond ik het.

Toen ik 21 was en mijn carrière de goede kant op leek te gaan, Ik had een beurs gekregen om naar New York te gaan en zou stagelopen bij The Alvin Ailey Company, maar er kwam abrupt een einde aan mijn danscarrière. Ik had mijn kniebanden afgescheurd. Mijn eerste gedachtes waren… snel revalideren en dan weer gaan.

Nee, was nu mijn eigen antwoord. Ik voelde mij zo dom en onzeker..

Helaas het ging niet. Ik bleek dystrofie te hebben en het herstel duurde ongeveer 6 jaar. In die jaren kwam het gesprek met mijn vriendin vaak terug. “Je weet toch wel wat je leuk vindt?” Nee, was nu mijn eigen antwoord. Ik voelde mij zo dom en onzeker. Al mijn vrienden (zo dacht ik) hadden in de tussentijd iets opgebouwd en ik kon alleen maar dansen en dat ging niet meer.

Ik danste nog wel… Urenlang, tot diep in de nacht,
van feest naar feest.
Verdoofd en vrij in het moment. De leegte kwam erna…

Jaren gingen voorbij. In de tussentijd werkte ik gestaag door in de horeca. Ik was er goed in omdat het mij met de paplepel is ingegoten, maar mijn passie vond ik er niet. Wel leerde ik met veel soorten mensen omgaan en die mensen legde soms hun hele ziel en zaligheid bij mij neer.

Zo is mij zelfs een keer een erfstuk aangeboden omdat ik diegene zo goed had geholpen. Ik wist niet eens meer wat ik precies had gezegd en nam het dus ook niet aan, maar het is een mooi voorbeeld van de voor jouw onzichtbare gift.

Even fast forward…

Na 2 prachtige zonen, heel veel lezen, seminars volgen, opleidingen, workshops, lezingen en heel veel binnenwerk, opende ik in 2006 mijn eigen dans/ theaterschool.

Ik voelde weer passie en met kinderen werken vond ik heerlijk. Het smaakte dan ook naar meer.

Elke dag was ik bezig met persoonlijke ontwikkeling en met de oprichting van Safe School bracht ik het samen. Het werd een programma op scholen met danstheater waar een boodschap in zat, een Safe Talk waar we de belemmerende overtuigingen in een ander licht zette en creatieve workshops en optreden als afsluiting. Ik deelde mijn gift met de wereld.

 Ik ging steeds meer ontdekken dat angst hetgeen was
wat al die tijd in de weg zat om mijn grootsheid uit te dragen. 

Mijn grootsheid, wat is dat dan?

Het is datgene wat je van nature bezit. Het is de energie die jou als instrument wil gebruiken. Het wil door jou heen werken. Jij bent het instrument.
Een fluit doet niks uit zichzelf. Het is een prachtig instrument welke pas waarde krijgt als het goed wordt bespeeld.

Hoe zou de energie, het universum jou kunnen gebruiken?
Waar ben jij goed in?
Wat vond je als kind al leuk om te doen?
Wat gaat jou gemakkelijk af?
Hoe kan jij dienstbaar zijn?
Waar word je blij van?

In mijn geval als kind:
Ik hield van avontuur…
Ik overzag een groter geheel…
Ik had een diep vertrouwen…
Ik was spontaan…
Ik was creatief…
Ik was gevoelig…

Was altijd al bezig met diepe vraagstukken over het leven en meer (bewustwording)…Hield van op een podium staan (wel dansend) spreken was een crime…
Zocht altijd naar oplossingen voor andere mensen…Heb als kind veel meegemaakt…

Het helpt ons herinneren wie we in essentie zijn. 

Dit alles komt nu samen in New BFF een groot avontuur voor het grote geheel. In diep vertrouwen spontaan ontstaan. Mijn gevoeligheid en creativiteit helpen mij luisteren naar de boodschappen van het universum, die ons als instrument gebruikt om de medemens te helpen herinneren wie we in essentie zijn. Wij doen dat door de sluiers op te lichten die als wolken voor de zon voor de waarheid hangen.