Wat ik ook deed het leek nooit goed genoeg te zijn

Het nooit goed genoeg voelen.. Gepest worden, afwijzingen, het altijd kritiek ervaren. Het waren diepe dalen. Uiteindelijk heeft het mij ook iets opgeleverd….mijzelf terugvinden en mijn zelfvertrouwen steeds meer her-vinden na een zoektocht van jaren. Het werd de katalysator van mijn persoonlijke ontwikkeling en het worden van wie ik nu ben. Want ik ben het wel waard om voor gekozen te worden! In de liefde, in business, en in vriendschappen!

Wat vind ik het spannend en wat voel ik die wens al een tijd in mij: om mijzelf uit te spreken in wat ik doe en in geloof en om mezelf werkelijk te durven laten zien. Die stap zetten. Ik heb een zeer uitgebreide en mooie website, maar telkens voelde het zo spannend en onzeker om er echt mee naar buiten te komen.
Bang voor weer allerlei kritiek?
Bang voor weer allerlei afwijzingen?
Bang voor weer allemaal boze reacties?

De kern van waar dat onder andere begonnen is, zal ergens liggen bij grijze gebeurtenissen uit mijn verleden…gebeurtenissen die een diep gat sloegen in mijn zelfvertrouwen.

Waar het pesten en de kritiek begon

Ik kon niet goed slapen. Mijn maag en lever deden pijn..boosheid…iets binnen in mij vrat aan mij. Beelden kwamen opeens in alle hevigheid voorbij van de middelbare school tijdens de scheikunde – en handenarbeid les. De hele klas was tegen me opgezet door mijn schoolvriendinnetje.

Van de een op de andere dag besloot zij dat ze me niet meer aardig vond. Ik wordt gepest, uitgejouwd, geschopt, voor gek gezet. Dat gaat nog dagen zo door. Wat voelde ik mij vernederd en ik was al een heel onzeker meisje!

Tijdens het gesprek bij de decaan samen met mijn moeder, wordt mij gezegd dat ik maar misschien beter naar een andere school kan gaan.

Ik vertel de juffrouw dat ik niet weg wil lopen voor iets, want dat zou niets oplossen. Ergens anders kan het even goed weer gebeuren.

Uiteindelijk stopt het pesten, maar mijn ‘Ik’ heeft een flinke deuk opgelopen. Ik voel me niet meer veilig op school. Het had een diepe krater geslagen en zou nog jaren lang een nasleep hebben…een zoektocht naar mijzelf en zelfvertrouwen.

De geschiedenis herhaalde zich

Een paar jaar later op de Hoge School…het is mentoruur. Een nachtmerrie die voltrok zich van een “jong volwassene in wording” ; De decaan die mij op de schandpaal zet voor de volle klas jaargenoten.

Een vol uur wordt er besteed aan de “issue Margo”. Weer voel ik mij net zo klein en vernederd als toen die tijd op de middelbare school.

Het hele uur mogen alle klasgenoten opsommen wat ze niet goed aan mij vinden; wat er in hun ogen mankeerde aan mijn ik, mijn functioneren in groepswerk en als klasgenoot. Niemand wilde meer met mij samenwerken.

Ik liep nog hoger dan op mijn tenen…bang om nog maar iets fout te doen. Want wat zouden ze wel niet van mij denken.

Wat ik ook deed het leek nooit goed te zijn. Ook al zette ik mij altijd 100% in voor de opdrachten voor groepswerk, ik kreeg altijd commentaar. Wanneer ik een goede bijdrage had geleverd, kreeg ik alleen maar te horen wat niet goed was. Ik liep op mijn tenen…wat…ik liep nog hoger dan op mijn tenen…bang om ook nog maar iets fout te doen.

Waar ze over struikelden was dat ik af en toe niet bij groepsmeetings aanwezig kon zijn, omdat ik wekelijks naar een afspraak moest. Maar daar was ik niet open over…dat DURFDE ik niet...want wat zouden ze dan wel niet van me denken!

HOE kon ik vertellen dat ik wekelijks naar groepstherapie en individuele therapie moest omdat ik #depressief was en richting mijn eerste burn-out aan het gaan was.

Dat lesuur heeft een groot diep gat in mij geslagen. Maar ik heb voor allerlei hete vuren gestaan. Deze en andere vervelende ervaringen hebben nog jaren lang hun doorwerking gehad.  Ook door ooms en tantes door wie ik vernederd en afgewezen werd. Al die ervaringen hebben helaas nog wel zo zijn doorwerking ook in de liefde, maar daar werk ik aan!

Besef jij hoe alleen iemand zich voelt die gepest wordt…

Het je nooit goed genoeg  voelen. Het waren diepe dalen. Uiteindelijk heeft het mij ook iets opgeleverd….mijzelf terugvinden en mijn zelfvertrouwen HERVINDEN na een zoektocht van jaren. De weg kunnen vinden om de ZIN IN HET LEVEN weer terug te vinden, de weg om weer geluk, plezier en vertrouwen in het leven te hebben.

Het heeft mij gevormd tot wie ik ben en het bracht mij de drijfveer om het pad in te gaan om de zin in het leven weer terug te vinden, de weg om weer geluk, plezier en vertrouwen in het leven te hebben na burn-outs en depressies.

En nu heb ik na jaren van mij verloren voelen, zoekend zijn, en leven in financiële tekorten, ook mijn PASSIE TOT LEVEN kunnen brengen.

Ik heb jarenlang ervaren hoe het is om mijzelf kwijt te zijn en mij verloren te voelen, omdat ik iets in mijn hart heel graag wilde maar het niet mogelijk was. Worstelen tegen mijn depressies en innerlijke patronen, onzekerheden en angsten. En ook leven in financiële tekorten, doordat ik bang was om te falen op stages, op werk en mijn eigen bedrijf.

Ik ging het mezelf ook verwijten dat ik maar in die vicieuze angstcirkel bleef. Ik werk een perfectionist en heel streng voor mezelf. Ik verweet het altijd mezelf als ik werd afgewezen.

Daarin doe je zo een groot tekort aan jouzelf!!! Maar uiteindelijk werd het mijn grootste leerles en mijn grootste passie om VIEsta in het leven te roepen: Mijn wens om de ander te inspireren tot het leven van je dromen. Niet het voor je uit te schuiven of ervoor weg te duiken, maar om echt jouw mooiste leven te kunnen leven om van je lessen te leren en het stuur weer in eigen handen te nemen.

Mijn les van zichtbaarheid

Nu is het tijd tijd om mezelf zichtbaar te make en uit dat les uur te stappen! Geen schandpaal meer! Deze uitspraak kwam even keihard binnen “Als je niet laat zien wie je bent en wat je doet, kunnen mensen ook niet voor je kiezen! Ik ben het wel waard om voor gekozen te worden! In de liefde, in business, in vriendschappen.

Als je niet laat zien wie je bent en wat je doet,
kunnen mensen ook niet voor je kiezen!

Social media is een middel om mensen te bereiken. Hen te vertellen over wat je meemaakt, maar ook van alles aanreiken in informatie en inspiratie etc.

Ik zie vele berichten op Facebook voorbijkomen. Natuurlijk, niemand is verplicht om te reacties te geven. Toch vond ik het  frappant, dat mensen niet de behoefte voelden om te reageren, of dat er bij allerlei mensen op bijvoorbeeld broodje aap verhalen tig reacties volgden, en dat ik van alles aanreikte om je dromen te kunnen leven en geluk te kunnen vinden….en dat er dan geen hond reageerde.

Sterker nog…..dat ik voornamelijk allerlei negatief commentaar kreeg over wat niet goed is en waar men het niet mee eens is. Oftewel: ik zat weer in dat lesuur. Het maakte mij onzeker!

Echter…de ervaringen van o.a die schooltijden brachten me ook een sterke wilskracht en de vaardigheid om daar tegen te kunnen. Ik bleef mijn passie en doel van VIEsta voor ogen houden en bleef mijn ongeacht wat, focussen op mijn aandacht richten op hoe mooi het leven kan zijn, in plaats van bestookt worden met andermans angsten en oordelen!

Ik was er klaar mee met het vechten en verantwoorden alsof ik weer in de klas zat. En ik was klaar met mij alleen te voelen.Ik koos voor geluk en het leven volgens mijn waarden meer en meer te gaan leven…en daar werk ik nog iedere dag aan.

Verstop je niet, laat jou-Zelf zien!

Nu is het nog de stap om echt “uit die klas te stappen” en mezelf zichtbaar te maken! Mijn advies aan jou: laat jezelf zien, je bent goed zoals je bent. Er is een reden als er dingen in je leven zijn gebeurd. Gebruik het om jezelf sterker te maken en die liefdevolle grenzen voor jezelf te kunnen aangeven. Verstop je niet, maar laat jou-Zelf zien! Ongeacht wat anderen vinden.

Ik koos er met mijn bedrijf voor om verder te kijken dan mijn neus lang is, en wel te kijken naar mogelijkheden en kansen: de FOCUS op mijn passies en volg mijn dromen in positiviteit en plezier. En voor wie mee wil gaan ….welkom!