![\"VI\u00cbsta](\"https:\/\/viesta-happiness.com\/wp-content\/uploads\/2019\/08\/Naamloos-1-kopi\u00ebren.png\")
\u00a0Een kwantumsprong van Nee naar Ja<\/span><\/h2>\nIs jou wel eens opgevallen hoeveel we eigenlijk \u2018nee\u2019 zeggen tegen onszelf en tegen de dingen om ons heen. Afwijzing voelt pijnlijk, maar eigenlijk doen we dat naar onszelf veel vaker dan we denken! Door vaak nee te zeggen in wat we denken, doen of willen doen.<\/em>
\nEchter, Ja zeggen brengt je in je kracht.\u00a0<\/em>Dit verhaal is een mooi voorbeeld hiervan.<\/em><\/h5>\nJa zeggen is \u00e9\u00e9n van ons grootste krachten. Ja zeggen tegen jezelf opent deuren. Door een nee houding in het leven hou je deuren voor jezelf gesloten. Wanneer je meer Ja gaat zeggen openen ze zich. Ja zeggen haalt je uit weerstand. Jouw Ja tegen jezelf, helpt anderen ook ja tegen zichzelf te zeggen.<\/p>\n
In de tijd dat mijn cursussen in de Algarve nog in Vale do Lobo gaf, moest ik eens de cursisten ophalen in Lissabon. Ik huurde twee Japanse minibusjes en samen met mijn collega Frank ging ik op weg. Hij was beroepschauffeur op de vrachtwagen, en had deze weg al vele malen gereden. Voor mij was het de eerste keer. Ik was gestart met de ramen open, maar het werd steeds slechter weer en er stak een harde wind op.<\/p>\n
Frank reed stevig door en ik durfde niet te stoppen om de ramen te sluiten, bang hem dan uit het zicht te verliezen<\/strong>. Ik kon hem net in het vizier houden en ik begon steeds meer Nee\u2019s te voelen.<\/p>\n\u2026Nee tegen het stomme Japanse busje dat zo licht was dat het zeer gevoelig was voor de wind.<\/em>
\n\u2026Nee tegen de wind zelf<\/em>
\n\u2026Nee tegen Frank die zo ego\u00efstisch onverantwoordelijk hard doorscheurde.<\/em>
\n\u2026Nee tegen het feit dat het rechterraam nog openstond, waardoor het busje nog gevoelig werd voor de zijwind.<\/em>
\n\u2026Nee tegen mijn onvermogen dit raam te sluiten, omdat ik het stuur niet te lang met \u00e9\u00e9n hand kon houden vanwege de hard wind.<\/em>
\n\u2026Nee tegen het feit dat me ook nog eens een terugrit in dat stomme busje te wachten stond en dan nog volgeladen met mensen.<\/em>
\nKortom: nee, nee, nee, nee, nee..<\/strong><\/em><\/p>\nDoor zijn opmerking herkende ik in \u00e9\u00e9n klap mijn nee-attitude en viel mijn hele verzameling nee\u2019s in \u00e9\u00e9n keer weg.<\/span><\/em><\/h5>\nNa anderhalf uur rijden, ongeveer halverwege, stopte Frank bij een chauffeurscafe. Ik stapte uit en ik stond op het punt hem deelgenoot te maken van al mijn ellende, maar hij was zich van dat alles niet bewust en was mij voor:<\/strong> \u201c Wat rijdt dat lekker he zo een licht, nieuw busje!\u201d. Hij was zware vrachtwagens gewend, die nog veel zijwindgevoeliger zijn, en de busjes waren inderdaad zo goed als nieuw.<\/p>\n![\"VIEsta-reis](\"https:\/\/viesta-happiness.com\/wp-content\/uploads\/2019\/02\/VIEsta-reis-blog-zeg-ja.pg_.jpg\")
<\/strong><\/p>\nDoor zijn opmerking herkende ik in \u00e9\u00e9n klap mijn nee-attitude en viel mijn hele verzameling nee\u2019s in \u00e9\u00e9n keer weg.<\/strong> Ik mompelde iets van instemming en zei innerlijk ineens helemaal Ja tegen de hele situatie. We dronken samen een espresso e reden daarna glorieus verder naar Lissabon. Hij reed nog steeds voorop en zette er nog steeds flink de vaart in, maar ik hield hem nu gemakkelijk bij en reed met speels gemak. Een kwantumsprong van Nee naar Ja!<\/p>\nZijn Ja had mij ge\u00efnspireerd ook ja te zeggen<\/strong>. Hij focuste zich op het soepele mechaniek, het nieuwe en de relatieve luxe van de lichte busjes. Hij voelde alleen maar ja\u2019s en zijn ja inspireerde het mijne. Bovendien realiseerde ik me ineens totaal \u2013 door te zien dat hij dit heel andere ervoer \u2013 hoe ik het allemaal zelf cre\u00eberde.<\/p>\nZijn Ja had mij ge\u00efnspireerd ook ja te zeggen<\/span><\/em><\/h5>\nDoor het geheel zelf gecreerde karakter ervan te zien, kon ik het in \u00e9\u00e9n keer loslaten. In de buitenwereld was er niets veranderd, de wind was nog even hard en Frank reed nog even hard, maar door mijn nieuwe attitude van ja zeggen was alles anders.
\n\u2026Ik voelde me u helemaal zeker in het busje,
\n\u2026zei Ja tegen het busje,
\n\u2026ja tegen het weer,
\n\u2026ja tegen Frank
\n\u2026en ik genoot de rest van de rit volop, evenals van de terugrit met een volgeladen busjes.
\nJa zeggen brengt je in je kracht<\/strong>. Dit was voor mij weer een overtuigende demonstratie daarvan<\/p>\n<\/div>\n<\/div><\/div><\/div><\/div><\/div><\/div>\n\t\t \n\t\t <\/div><\/div>\n\t\t
\u2026Nee tegen het stomme Japanse busje dat zo licht was dat het zeer gevoelig was voor de wind.<\/em> Na anderhalf uur rijden, ongeveer halverwege, stopte Frank bij een chauffeurscafe. Ik stapte uit en ik stond op het punt hem deelgenoot te maken van al mijn ellende, maar hij was zich van dat alles niet bewust en was mij voor:<\/strong> \u201c Wat rijdt dat lekker he zo een licht, nieuw busje!\u201d. Hij was zware vrachtwagens gewend, die nog veel zijwindgevoeliger zijn, en de busjes waren inderdaad zo goed als nieuw.<\/p>\n Door zijn opmerking herkende ik in \u00e9\u00e9n klap mijn nee-attitude en viel mijn hele verzameling nee\u2019s in \u00e9\u00e9n keer weg.<\/strong> Ik mompelde iets van instemming en zei innerlijk ineens helemaal Ja tegen de hele situatie. We dronken samen een espresso e reden daarna glorieus verder naar Lissabon. Hij reed nog steeds voorop en zette er nog steeds flink de vaart in, maar ik hield hem nu gemakkelijk bij en reed met speels gemak. Een kwantumsprong van Nee naar Ja!<\/p>\n Zijn Ja had mij ge\u00efnspireerd ook ja te zeggen<\/strong>. Hij focuste zich op het soepele mechaniek, het nieuwe en de relatieve luxe van de lichte busjes. Hij voelde alleen maar ja\u2019s en zijn ja inspireerde het mijne. Bovendien realiseerde ik me ineens totaal \u2013 door te zien dat hij dit heel andere ervoer \u2013 hoe ik het allemaal zelf cre\u00eberde.<\/p>\n Door het geheel zelf gecreerde karakter ervan te zien, kon ik het in \u00e9\u00e9n keer loslaten. In de buitenwereld was er niets veranderd, de wind was nog even hard en Frank reed nog even hard, maar door mijn nieuwe attitude van ja zeggen was alles anders.
\n\u2026Nee tegen de wind zelf<\/em>
\n\u2026Nee tegen Frank die zo ego\u00efstisch onverantwoordelijk hard doorscheurde.<\/em>
\n\u2026Nee tegen het feit dat het rechterraam nog openstond, waardoor het busje nog gevoelig werd voor de zijwind.<\/em>
\n\u2026Nee tegen mijn onvermogen dit raam te sluiten, omdat ik het stuur niet te lang met \u00e9\u00e9n hand kon houden vanwege de hard wind.<\/em>
\n\u2026Nee tegen het feit dat me ook nog eens een terugrit in dat stomme busje te wachten stond en dan nog volgeladen met mensen.<\/em>
\nKortom: nee, nee, nee, nee, nee..<\/strong><\/em><\/p>\nDoor zijn opmerking herkende ik in \u00e9\u00e9n klap mijn nee-attitude en viel mijn hele verzameling nee\u2019s in \u00e9\u00e9n keer weg.<\/span><\/em><\/h5>\n
<\/strong><\/p>\nZijn Ja had mij ge\u00efnspireerd ook ja te zeggen<\/span><\/em><\/h5>\n
\n\u2026Ik voelde me u helemaal zeker in het busje,
\n\u2026zei Ja tegen het busje,
\n\u2026ja tegen het weer,
\n\u2026ja tegen Frank
\n\u2026en ik genoot de rest van de rit volop, evenals van de terugrit met een volgeladen busjes.
\nJa zeggen brengt je in je kracht<\/strong>. Dit was voor mij weer een overtuigende demonstratie daarvan<\/p>\n<\/div>\n<\/div>